Ιωάννης Κλαύδιος Βανδάμιος

Η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο είναι κάτι σαν χάπι για την αϋπνία Μάλλον για tavor την "κόβω". Σπάνια βλέπω το τέλος της ταινίας και πάντα την ρυθμίζουμε με χρονοδιακόπτη για να κλείσει σε 30 λεπτά ή σε μια ώρα. Αναλόγως το επίπεδο της νύστας. Συνήθως δεν επιλέγουμε βαρύγδουπες ταινίες για να μην βραχυκυκλώσει (το μυαλό μου, όχι η τηλεόραση) και στις επιλογές μας πρωταγωνιστούν οι χαζο-ταινίες, τα show και οι τηλεοπτικές σειρές.
Χθες λοιπόν η ιδανική επιλογή για ύπνο βαθύ ήταν μια... ποιοτική ταινία με τον Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ! Μια ταινία που ο μυοχτισμένος Ζαν Κλωντ υποδυόταν (στο σημείο που ξεκίνησα να το παρακολουθώ) τον σωσία ενός άλλου Ζαν Κλωντ που είχε σκοτωθεί. Το συνηθίζει αυτό ο Βαν Νταμ. Πότε έχει δίδυμο αδερφό, πότε σωσία. Φαίνεται ότι ένας ρόλος ανά ταινία δεν του είναι αρκετός.
Επίσης σε κάποια φάση μια κουκλάρα του χούφτωσε τον κώλο. Αλλά κοιμήθηκα και δεν πρόλαβα να δω αν έβγαλε τον κώλο του στη φόρα, άλλο ένα πράγμα που συνηθίζει ο Βαν Νταμ. Ελάχιστες ταινίες έχει στο βιογραφικό του που δεν έχει βγάλει τα οπίσθιά του φάτσα φόρα.


Τέλος πάντων, κάπου ανάμεσα σε ξύπνιο και ύπνο γυρνάει ο Μύθος μου και μου λέει:
"Είναι ένας τύπος στο κρεβάτι του, κοιμάται βαθιά και ξαφνικά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα... χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού του. Τα παίρνει στο κρανίο, πλησιάζει στην πόρτα και ρωτάει με αγουροξυπνημένη/τσαντισμένη φωνή: -Ποιος είναι; -Ζαν Κλωντ Βαν Νταμ -Να πάτε να γαμηθείτε και οι τέσσερις που χτυπάτε τα κουδούνια νυχτιάτικα!" ...
παύση
και ξεσπάμε σε γέλια!
Μέχρι που μας άκουσε από κάτω ο Σκούμπι και λύσσαξε στο γάβγισμα..

Υ.Γ.1: Για να πάρετε μια ιδέα του ποιος αποτελεί την έμπνευση για τα ανεπανάληπτα-μοναδικά-ξεκαρδιστικά ανέκδοτά μου.
Υ.Γ.2: Όχι, στον ύπνο μου δεν έβλεπα κώλους.