Εurovision και σουβλιστό αρνί!

Το Καλομοιράκι έσκισε! Τα έδωσε όλα και επιστράτευσε όλη την τσαχπινιά της για να γοητεύσει τα μάτια του πλανήτη Ευρώπη. Επιστράτρευσα κι εγώ τα σουβλιστά μου στο τραπέζι και μια κοκακόλα light και παρακολούθησα τους ημιτελικούς με ευλάβεια από την αρχή ως το τέλος. Η αρχή ήταν κάπως νερόβραστη.
Με εξαίρεση το Αζερμπαϊτζάν, που με εντυπωσίασε με το αγγελο-διαολάκι concept και τις αγγελικές ψιλο-χεϊβιμεταλάδικες κορώνες, όλα τα υπόλοιπα ως το νούμερο 10 μάλλον μου έμειναν αδιάφορα.

Τράβαγα τις κοτσίδες μου με την Βελγίδα τύπου Φραουλίτσα που τραγουδούσε κάτι ακατάληπτα, θυμίζοντας κάτι από κοκκινοσκουφίτσα ανακατεμένη με Χάιντι σε έκσταση. Δεν "πέρασε" φυσικά.

Απόρησα με την έμπνευση της Εσθονίας να κατεβάσει 3 τύπους μεσόκοπους -ο ένας μάλιστα ψιλοξεδοντιασμένος- να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους σε ημιτελικό, ελπίζοντας μάλιστα ότι θα περάσουν.

Δεν κατάλαβα γιατί όλοι έλεγαν ότι η Ιρλανδία ήταν φαβορί. Γιατί πίστεψαν ότι μια γαλοπούλα αοιδός/αειδός και ένα σκηνικό sesame street θα εντυπωσίαζαν το κοινό. Παρ' όλα αυτά, η γαλοπούλα δεν ξύπνησε τα οικολογικά ένστικτα των τηλεθεατών και τελικά κατέληξε στο φούρνο με πατάτες. Απίστευτη κατάντια αν θυμηθούμε τις εκπληκτικές μπαλάντες που παραδοσιακά έστελνε κάθε χρονιά η Ιρλανδία.

Δεν μου άρεσε το τραγούδι που έγραψε η Ντάνα η Νταρντάνα (International) στον Ισραηλινό με τη φωνή βούτυρο -όπως είπαν οι αδελφές Μαγγίρα- που δεν θα τον άλειφα ούτε στο ψωμί μου! Άσε που δεν ξέρουμε αν το βούτυρο προερχόταν από την απαγορευμένη παρτίδα ηλιελαίου.

Αυτοί που "πέρασαν" στον τελικό και με έκαναν να αναρωτηθώ για το αν ήταν καλοί ή απλά εγώ τους έβλεπα κουκουρούκου ήταν οι εκπρόσωποι της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Τα δύο ζαβά αδελφάκια που μου θύμισαν τη Βλαχοπούλου και τον Ηλιόπουλο (σε μια ελληνική ταινία που δεν θυμάμαι) στη σκηνή που τραγουδούσαν χεράκι-χεράκι "δυο αδελφάκια είμαστε πολυαγαπημένα....". Ο τύπος ντυμένος σαν τον Πήτερ Παν και η αδερφή του σαν την Μικρή Λουλού που έχει πάρει ναρκωτικά. Το σκηνικό συμπλήρωνε μια μπουγάδα και πιο πέρα τρεις-τέσσερις χοντρές γεροντοκόρες τύπου Σαπφώ Νοταρά (αξεπέραστη) ντυμένες με νυφικά, που έπλεκαν ασταμάτητα (πως λέμε τρία πουλάκια κάθονταν και έπλεκαν πουλόβερ).

Εκπληκτική η τύπισσα της Μολδαβίας . Φοβερή φωνή και ερμηνεία, αγκαλιά με ένα λούτρινο αρκουδάκι με έκανε να θέλω να διακτινιστώ σε ένα τζαζ μπαρ. Μάλλον ήταν πολύ "ξεχωριστή" για Eurovision γι' αυτό και "κόπηκε"...
Ερωτεύτηκα τη συμμετοχή της Ρουμανίας που μου θύμισε τα ντουέτα του Μποτσέλι, τα οποία λατρεύω. Υπέροχο τραγούδι και μοναδικές φωνές. Χαίρομαι που θα το ακούσουμε και στον τελικό!

Μου άρεσαν λίγο και οι Φιλανδοί επειδή μου αρέσει λίγο to heavy metal.

Τέλος, με ξεσήκωσε η Αρμένισα -φτυστή η Χρύσπα- τραγουδίστρια που με ένα τραγούδι τσιφτετελέ λίγο έλειψε να κάνει τους θεατές να ανέβουν στα τραπέζια! Το τραγούδι που λεγόταν "Qele Qele" μου θύμισε την Κέλυ Κελεκίδου και σκέφτηκα το ενδεχόμενο να την στείλουμε του χρόνου να τα κάνει όλα πουτάνα με κανένα ελληνικότατο τσιφτετελέ τραγούδι. Προβλέπω ότι στο τέλος θα ανέβουν όλοι στην πίστα της Eurovision και θα μας αποκλείσουν, αλλά τουλάχιστον θα το έχουμε ευχαριστηθεί!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ!
(Ρε μπας πρέπει να στείλουμε την Εφη Θώδη;)