Σήμερα ήμουν μάλλον τυχερή. Με το που στάθηκα στον πηγαιμό για την Αθήνα, τσουπ! το ταξί. Φυσικά δεν ήταν Kηφισιώτης, γιατί -είπαμε- αυτή η φυλή δεν κατεβαίνει πιο κάτω από το Μαρούσι, ακόμα και αν τους κάτσετε!
Ταρίφας - τεφαρίκι! Λιγοστά άσπρα μαλλιά, λιγοστά 4-5 δόντια, skinny, γύρω στα κακογερασμένα 55, με όρεξη για κουβέντα.
Αδραξε την ευκαιρία από έναν γκρινιάρη οδηγό δεξιάς λωρίδας και ξεκίνησε τη φιλοσοφία...
-Το μυστικό κοπελιά είναι να έχεις καλή διάθεση και χαίρεσαι ακόμα και τα πιο απλά πράγματα στη ζωή. Αλλιώς πας χαμένος... Μου χτύπησε τις ευαίσθητες χορδές μου. Ξέρετε εσείς. Τις θεωρίες τύπου "always look at the bright side of life" και την εκστρατεία που έχω ξεκινήσει ώστε να καταφέρω όσο μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να χαμογελούν.
Συμφώνησα χαμογελώντας! Μόλις είχα βρει έναν ταρίφα-ιεραπόστολο της θεωρίας μου!
Συνεχίζει...
-Να ήσουνα εδώ πριν λίγο κοπελιά... Να έβλεπες μια που καθόταν στο μπροστινό κάθισμα. (Τίναγμα πέτου).- Γκρίνια ε;- Γκρίνια μόνο; Το ένα της βρώμαγε, το άλλο της ξύνιζε. Και ξέρεις τι έφταιγε; Δεν μπορούσε να βρει άντρα! Και να δεις πως ήταν ντυμένη. (Γκάζωσε). Πατημένα τα 40 και φορούσε ένα μίνι μέχρι εκεί πάνω. (χώνει-χώνει). Και το στήθος της όλο έξω. (το σανίδωσε). Και ένα βάψιμο! Παστωμένη σαν κλόουν!
Αναψε ο γλόμπος μου ως άλλος Κύρος Γρανάζης.
-Ξέρω κι εγώ μια τέτοια! -Κοπελιά αυτές όλες είναι επικίνδυνες. Ξέρεις, όταν η γυναίκα δεν έχει άντρα δίπλα της νεκρώνει. Και μετά γάμησέ τα. Γκρίνια, κακία... Βέβαια είναι να το χει και ο χαρακτήρας σου. Ξέρεις τι μου είπε; "Σας μισώ εσάς τους άντρες".
Κουνάω το κεφάλι μου συμπονετικά/συμπερασματικά...
Και δεν άργησε να ξεδιπλώσει και την "εμπειρία" του. Mucho ταξιτζής!
-Να ξέρεις κοπελιά αυτές όλες μετά από μεγάλο διάστημα γίνονται και λεσβίες... Οπως και να' χει πάντως, μόνο με έναν τρόπο στρώνουν αυτές.Τέντωσα το λαιμό μου για να ακούσω τη μαγική συνταγή.
-Θέλουν μαστίγωμα κάθε μέρα επί έναν ολόκληρο μήνα και μετά γίνονται αρνάκια!(Βρε λες;;;)
-Ναι ε; -Ναι κοπελιά, όπως σε βλέπω και με βλέπεις. (από τον καθρέφτη δηλαδή;). Αυτές θέλουν έναν άντρα να τις έχει σε πλήρη υποταγή. Μόνο έτσι συνέρχονται.(Πόσο κοστίζει ένας τέτοιος;;;)
Τι μαθαίνει κανείς σε ένα ταξί...
Πολλές τέτοιες γυναίκες ζουν ανάμεσά μας. Γυναίκες -μεγαλοκοπέλες- που ντύνονται μέρα-μεσημέρι ΠΟΛΥ προκλητικά. Μιλάμε για βυζο-χαράδρα που χάνεις vespa μέσα της. Ντεκολτέ με θέα την πεδιάδα της ρόγας. Φουστίτσες κοντές που σε κάθε κίνηση συλλέγεις πληροφορίες για το στρίνγκ που φοράει η κάτοχος (ή που δεν φοράει). Πατσοκοιλιές που ξεχειλίζουν μέσα από κοντά μπλουζάκια.
Οπως λέει και η γνωστή φράση: "Που πας ρε Καραμήτρο";
(Ιου ιου ιου... Freeze! Fashion police!)
Και φυσικά δε μιλάμε για μικρές κουκλίτσες, λολίτες ή κορμάρες που θα 'πρεπε να επιβάλλεται από το νόμο να φοράνε μίνι φούστα. Αν μιλούσα για εκείνες θα με θεωρούσα super κομπλεξική. Μιλάμε όμως για ευτραφέστατες... μεγαλοκοπέλες (μοντέλα για διαφήμιση κυτταρίτιδας στο πρίν) ή γυναίκες που ταιριάζουν γάντι στην περιγραφή του ταξιτζή, που όταν φοράνε ξέκωλα μίνι φαίνεται περισσότερο η απελπισία τους, παρά τα μπούτια τους. Θα μου πεις εσένα τι σε κόφτει αν γουστάρουν να τα πετάνε έξω; Μήπως ζηλεύεις που εσύ δεν μπορείς; Oh no... Εχω το γνώθι σαυτόν. Απλά πιστεύω ότι όταν φοράς κάτι extra αποκαλυπτικό σε σημείο που να σχηματίζεται γύρω σου σαν αύρα η φράση "ο καλός μύλος όλα τα αλέθει" μην παραπονιέσαι μετά αν δεν σε παίρνουν στα σοβαρά. Μην γκρινιάζεις που δεν έχεις μόνιμη σχέση. Γιατί δείχνεις με το dress (ή μήπως undress) code σου τι ακριβώς ζητάς. Ή τέλος πάντων προσπαθείς να τραβήξεις την προσοχή των αντρών με λάθος (κατά την άποψή μου) τρόπο. Γιατί φαίνεται αν φοράς κάτι επειδή γουστάρεις το σώμα σου ή αν το φοράς για να καμακώσεις γκόμενο. Φλερτάρεις με το look της Ελενας Βέντη (σουξέ της το
"Μ' αρέσει το σεξ, πειράζει;") και δεν το ξέρεις.
Και μετά απορείς γιατί δεν κάνεις χρυσό δίσκο...
Α, ρε τι μαθαίνεις σε ένα ταξί...
Αυτό μάλιστα!!!
Η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο είναι κάτι σαν χάπι για την αϋπνία Μάλλον για tavor την "κόβω". Σπάνια βλέπω το τέλος της ταινίας και πάντα την ρυθμίζουμε με χρονοδιακόπτη για να κλείσει σε 30 λεπτά ή σε μια ώρα. Αναλόγως το επίπεδο της νύστας. Συνήθως δεν επιλέγουμε βαρύγδουπες ταινίες για να μην βραχυκυκλώσει (το μυαλό μου, όχι η τηλεόραση) και στις επιλογές μας πρωταγωνιστούν οι χαζο-ταινίες, τα show και οι τηλεοπτικές σειρές.
