Ο Harry Potter και ο καμμένος φοίνικας

Μήπως ο Harry Potter είναι η ασύμμετρη απειλή;

Η βραδιά ήταν αρκετά ζεστή. Η μέρα δύσκολη. Εξουθενωτικοί ρυθμοί στη δουλειά και ένας κόμπος στο λαιμό από τις φρικτές εικόνες που έχουν γίνει τατουάζ στη σκέψη μας τις τελευταίες ημέρες.
Το κινέζικο με τον μεγάλο κήπο στην οδό Τατοϊου στη Νέα Κηφισιά ήταν μια πολύ καλή ιδέα... Η τραγανή πάπια ακόμα καλύτερη... Μια ευγενέστατη κινεζούλα σερβίρει τα πρώτα ποτήρια κρασί. Οι παρθενικές γουλιές δίνουν μια επιτυχημένη μάχη με την ένταση.
Πίσω μου κάθονται ένα -περίπου- 13χρονο παιδί και η μητέρα του. Τρώνε και κουβεντιάζουν για το μέλλον του. Τι θα γίνει όταν μεγαλώσει κλπ. Μιλάνε αρκετά δυνατά ώστε το αυτί μου δεν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να παρακολουθήσει τη συζήτηση. Παρ' όλα αυτά αποφασίζω να εστιάσω το ενδιαφέρον μου στον σύντροφό μου... Πολύ καλύτερα!
Ομως κάπου ανάμεσα σε chop sui και crispy duck μια φράση των "από πίσω" γαργαλάει το αυτί μου...
"Ο νονός του Χάρη σκοτώθηκε!" λέει το παιδί.
Πω πω σκέφτομαι, κανένας φίλος του θα είναι ο Χάρης. Επηρεασμένη από τα ακόμα νωπά γεγονότα περνάει σαν αστραπή από το μυαλό μου ότι ο νονός του Χάρη έχασε τη ζωή του στις φλόγες, προσπαθώντας ίσως να σώσει το σπίτι του, το χωριό του ή ακόμα και κάποιον συγχωριανό του...
Τα χτυπήματα όμως είναι απανωτά.
"Τον σκότωσε η ξαδέρφη του!".
Το αυτί μου σχεδόν κατρακυλάει στο τραπέζι τους! Παγώνω! Ημουν μάρτυρας ενός συγκλονιστικού οικογενειακού δράματος! Περιμένω να ακούσω τις λεπτομέρειες, εντυπωσιασμένη από την απάθεια ενός μικρού παιδιού που περιγράφει τόσο ψυχρά ένα τέτοιο περιστατικό. Σίγουρα η ξαδέρφη του νονού θα ήταν ψυχοπαθής. Ή θα ήταν τίποτα κληρονομικά στη μέση... Αγωνιώ. Η μητέρα του βουβή. Περίμενα από στιγμή σε στιγμή την κραυγή της! Αντί αυτού όμως...
"Τι κρίμα. Και ήταν τόσο συμπαθητικός...".
Σηκώθηκε η τρίχα μου! Μόλις το παιδί της τής περιέγραψε ένα άγριο φονικό και εκείνη το μόνο που έχει να πει είναι "τι κρίμα. Και ήταν τόσο συμπαθητικός..."; Ημαρτον! Σίγουρα αυτή είχε κάνει έτσι το παιδί της. Ψυχρό και αναίσθητο!
Την ώρα που κατηγορούσα από μέσα μου τη μάνα για την αισχρή διαπαιδαγώγηση του παιδιού της πέφτει το τούβλο στο κεφάλι μου. "Αυτός δεν ήταν που μεταμορφωνόταν σε σκύλο;".
Ουπς! Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Η συζήτηση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Το μυστήριο όμως δεν άργησε να εξιχνιαστεί αφού γιος και μαμά άρχισαν να αναλύουν σε βάθος την τελευταία ταινία του Χάρι Πότερ. Ο Χάρης, λοιπόν, δεν ήταν άλλος από τον Χάρι Πότερ. Και όπως έμαθα εκ των υστέρων, ο νονός του φανταστικού ήρωα της Ρόουλινγκ μεταμορφωνόταν σε μεγαλόσωμο μαύρο σκύλο. Γελούσα όλο το βράδυ με την γκάφα μου, αλλά πιο πολύ με τη σοβαρότητα της συζήτησης μεταξύ μαμάς και υιού κατοίκων Βορείων Προαστίων! Λες και όλα αυτά ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους. Μιας καθημερινότητας που δεν την αγγίζουν ούτε φλόγες ούτε αέρηδες, ούτε οικολογικές καταστροφές. Σκέφτηκα αντίστοιχα τι θα συζητούσε ένα 13χρονο αγόρι από τη Ζαχάρω, εκείνο το ζεστό βράδυ του Αυγούστου.
Χιλιόμετρα μακριά... Οι κάτοικοι βορείων προαστίων (εκείνοι που βλέποντάς τους αυτόματα τους χαρακτηρίζεις έτσι) μου απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ζουν στον δικό τους κόσμο. Αλλωστε και κεράκι να ανάψει στα Βόρεια Προάστια, περνάει ελικόπτερο και το σβήνει. Στην χειρότερη περίπτωση η φωτιά θα ξεφουσκώσει στην πισίνα. Φαίνεται τελικά πως ένα είναι το μεγαλύτερό τους άγχος. Να μην καεί ο... φοίνικας!