Είμαι 33 (στα 34) και είμαι καλά! Δεν ήμουν πάντα έτσι. Πάντα στη ζωή μου έπαιρνα παραμάσχαλα το ρητό "καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες" και βουρ στον πατσά. Καθόλου δεν με ένοιαζε αν θα έσπαγα τα μούτρα μου, εγώ ήθελα να το ζήσω. Τελεία και παύλα! Ότι και να μου έλεγαν οι άλλοι, μπενάκης-βγενάκης. Γείωση κανονική. Και η ιστορία επαναλαμβανόταν με χειρουργική ακρίβεια. Εγώ έτρωγα τα μούτρα μου, χτυπιόμουν/αρρώσταινα/βαλάντωνα, εκείνοι που μου τα έλεγαν επιβεβαιωνόντουσαν πανηγυρικά, εγώ ξεστραβωνόμουν, πήγαινα κομμωτήριο, έκανα μια μεγάλη ανανεωτική αλλαγή με τα μαλλιά μου και ξανά προς τη δόξα τραβούσα. Μπορεί να τσαλακώνω την καρδιά μου όσο θέλω με την ιδιότητα του συλλέκτη εμπειριών, αλλά όταν τα πράγματα στράβωναν πάντα έβαζα κομπρέσες με λογική, έπινα μια ασπιρίνη και το φιλοσοφούσα. Και πάντα η απόφαση ήταν η ίδια: Πατάμε delete και συνεχίζουμε. Πόσος θρήνος πια;
Με την πάροδο του χρόνου ξεπέρασα πολύ δυνατές και εξαρτησιογόνες καταστάσεις, περίπλοκες σχέσεις σαν την τετραγωνική ρίζα του 567200921 (που μόνο ο άντρας μου μπορεί να την βρει) και πήρα ένα μάθημα. Έμαθα ότι όταν ένας άντρας πιστεύει ότι είσαι η γυναίκα της ζωής του, απλά δε σε αφήνει να φύγεις που να κάνει τούμπες η γη ολάκερη! Ξεχνάει τις φοβίες του για γάμους, παιδιά, εξαρτήσεις, σχέσεις και γίνεται άλλος άνθρωπος. Δεν ρισκάρει να σε χάσει για τίποτα στον κόσμο.
Λαμπρό παράδειγμα ο αδερφός μου. Οι σχέσεις του διαρκούσαν το πολύ ένα μήνα, ενώ διαμήνυε ότι δεν παντρεύεται πριν τα 45-50. Μια ωραία ημέρα, (πρέπει να ήταν γύρω στα 33 τότε) ανακοίνωσε σε μένα και τη μητέρα μου ότι "γνώρισε έναν άγγελο". Μετάφραση; Απλά γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Έμειναν αμέσως μαζί, παντρεύτηκαν σε ένα χρόνο περίπου από τότε και ζουν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα. Έχω και άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Αμετανόητοι εργένηδες που άλλη έμπαζαν το βράδυ στο σπίτι και άλλη έβγαινε το πρωί, αμέσως μόλις συνάντησαν τη μια και μοναδική, συμμαζεύτηκαν και ξεφούρνισαν την πρόταση γάμου σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
Έμαθα επίσης ότι οι δικαιολογίες "δεν πρόλαβα να σε πάρω για 3 μέρες γιατί είχα πολύ δουλειά" είναι κάτι περισσότερο από γελοίες. Όταν αγαπάς τον άλλον, ότι και να σου συμβαίνει, είναι ο πρώτος που θέλεις να το μοιραστείς. Δεν γίνεται να μην βρεις μισό λεπτό το 24ωρο για να στείλεις -έστω- ένα μήνυμα στον άνθρωπό σου. Ακόμα και αν είσαι άντρας.
Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε σε όλα αυτά ένα βιβλίο που ανακάλυψα σε ένα e-βιβλιοπωλείο. Το "Απλά δεν σε γουστάρει", γραμμένο από τους άντρες σεναριογράφους του "Sex and the City". Μελετώντας το μετά από έναν χωρισμό έμαθα ότι όταν ένας άντρας λέει "δεν είμαι έτοιμος για γάμο" εννοεί "δεν είμαι έτοιμος για γάμο μαζί σου". Όταν σου λέει "δεν είμαι σε φάση για σχέση" σημαίνει ότι απλά δεν θέλω να κάνω σχέση μαζί σου. (Να πηδιόμαστε βέβαια δεν έχω πρόβλημα). Και άλλα τέτοια.
Το βιβλίο αυτό μου έμαθε πως οι άντρες δεν είναι περίπλοκοι, μολονότι θα σου άρεσε να νομίζεις ότι είναι. Και δεν υπάρχουν μπερδεμένα μηνύματα. Η αλήθεια ίσως είναι ότι "απλώς δεν σε γουστάρει".
Όπως έχω ακούσει και από έναν πρώην συνάδελφό μου, οι άντρες προτιμούν να κάνουν bungee jumping δεμένοι με κλωστή παρά να πουν κατευθείαν σε μια γυναίκα "δεν είσαι εκείνη, η μία και μοναδική". Πόσο μάλλον να σου πουν "χωρίζουμε". Προτιμούν να σε κάνουν να το καταλάβεις με τις πράξεις τους που δείχνουν ολοκάθαρα πώς νιώθουν.
Τους τελευταίους μήνες έχω συλλέξει αρκετές ερωτικές ιστορίες, χωρισμούς και παράπονα φιλενάδων μου. Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να παίζω το ρόλο του αγαπημένου μου βιβλίου. Δεν θέλω να τις γλυκαίνω, δεν θέλω να τους λέω αυτά που θέλουν να ακούνε, αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου να λέω αυτά που πιστεύω, όσο ωμά, ρεαλιστικά ή άκαρδα και αν ακούγονται.
Δεν είμαι αναίσθητη. Σε καμία περίπτωση. Πιστεύω στον έρωτα, στην αγάπη, στην αιώνια αφοσίωση. Πέρασα κι εγώ από τα σκατά, έσυρα την καρδιά μου στα καρφιά, αλλά κάποια στιγμή κατάλαβα τι μου αξίζει και (thank God) βρήκα το άλλο μου μισό πορτοκάλι (που βρισκόταν κάτω από τη μύτη μου) και δεν μπορούσα να το δω γιατί παραμυθιαζόμουν με άλλες καταστάσεις.
Όμως πιστεύω πως το να έχει ένας άνθρωπος μια και μοναδική σχέση στη ζωή του, είναι τόσο σπάνιο όσο το να βρεις παρθένα ετών 35.
Οι σχέσεις πάνε κι έρχονται μέχρι να βρει κανείς το άλλο μισό του πορτοκάλι. Όταν πιστεύεις ότι δεν θα ξανακάνεις ποτέ σχέση ακούγεσαι σαν 11χρονο κοριτσάκι που λέει ότι θα παντρευτεί το ξανθό αγοράκι που κάθεται στο τελευταίο θρανίο. Δεν γίνεται να μην πιστεύεις ότι οι σχέσεις τελειώνουν. Οτι φθείρονται, ότι ξεβάφουν και αποδυναμώνονται. Δεν αρνείται κανείς ότι μπορεί να ξεκίνησαν με έρωτα, υποσχέσεις και με μοναδικές στιγμές. Όλες οι σχέσεις στην αρχή τους είναι μέσα στο μέλι. Αυτό είναι νόμος. Αλλά δεν γίνεται να πιστεύεις ότι δεν δικαιούται κάποιος να αλλάξει γνώμη. Να βαρεθεί, να κουραστεί, να ξενερώσει, να του περάσει βρε αδερφέ! Δεν έχει να κάνει με το αν αξίζεις να σε αγαπήσουν. Έχει να κάνει με το σενάριο. Με το τι είναι ικανός να νιώσει εκείνος για σένα. Με το αν για εκείνον είσαι η μια και μοναδική. Και αν τελικά δεν είσαι, πάει να πει ότι "ο άλλος, ο ένας ο μοναδικός" βρίσκεται εκεί έξω και σε ψάχνει.
Γιατί πρέπει κάθε γκόμενος που έχουμε να είναι και ο τελευταίος;;; Είστε με τα καλά σας; Εκείνον τον ρωτήσατε;
Τι είναι λοιπόν για μένα η αγάπη; Trademark. Δεν κρύβεται. Φαίνεται, φωνάζει, λάμπει! Έχει προορισμό, όταν είναι αμοιβαία. Όταν σε αγαπάει δεν μπορεί να το κρύψει. Δεν θέλει να το κρύψει γιατί δεν υπάρχει λόγος. Το αποδεικνύει με κάθε πράξη και με κάθε κίνηση. Δεν μένει στις λέξεις, αλλά τις κάνει πράξη. Το σ' αγαπώ είναι πανεύκολο να το προφέρεις. Είναι όμως το πιο δύσκολο πράγμα να το αποδείξεις αν δεν το νιώθεις.
Που θέλω να καταλήξω; Μην συμβιβάζεσαι με ανθρώπους που δεν σου φέρονται όπως σου αξίζει. Μην κολλάς σε ανθρώπους που δεν τολμούν να σου δείξουν την αγάπη τους. Ανθρώπους που δεν σε σέβονται. Η αγάπη φαίνεται. Και η μη αγάπη επίσης φαίνεται. Στις πράξεις. Μην μένεις πίσω και χάνεις τη μπάλα. Κοίτα γύρω σου και σταμάτα να πιστεύεις ότι η ζωή τελείωσε. Σιγά μην τελείωσε. ΟΚ, θρήνησε αν θεωρείς ότι η σχέση σου δεν πρέπει να πάει άκλαφτη. Όμως μην λες "δεν θα βρω ποτέ κανέναν άλλον". Πες "λυπάμαι που τελείωσε", "κρίμα που δεν ήταν αυτός ο ένας και μοναδικός" ή ακόμα "ο παλιομαλάκας μου πούλησε παραμύθια και με χώρισε"!
Ομολογώ ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αν οι άντρες έλεγαν καθαρά αυτό που ήθελαν. Όπως πριν από περίπου 6-7 χρόνια που ένας μεγαλούτσικος σε ηλικία που γνώρισα μέσα σε μια παρέα γύρισε και μου είπε χαριτωμένα: "Μου αρέσεις πολύ! Ξέρεις όμως εγώ είμαι παντρεμένος και δεν σκοπεύω να χωρίσω με τη γυναίκα μου. Σε θέλω για γκόμενα. Τι λες;". Φυσικά και είπα όχι. Όμως εκτίμησα απεριόριστα την σοκαριστική του ειλικρίνεια. Σχεδόν τη θαύμασα! Ξέρεις πόσα προβλήματα δεν θα υπήρχαν καν αν οι άντρες (και οι γυναίκες) δεν κρυβόντουσαν πίσω από το δάκτυλό τους; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ένας άντρας πρέπει να τάξει γάμο για να πηδήξει! Γιατί όλες αυτές οι δαντελίτσες και τα φρου-φρου;
Τέλος πάντων, επειδή έχω ένα θέμα με τους επιλόγους θα βγάλω το σκασμό και θα περιμένω τα σχόλιά σας. Περιμένω και αντρικά σχόλια, με θάρρος και αυταπάρνηση. Έτσι, για να μην βγω και τρελή η γυναίκα!
Wake up and LIVE your lives!!!!!
