Σήμερα έχω ξυπνήσει από τις 6:00. Πράγμα εξωπραγματικό για μένα. Πιο εξωπραγματικό όμως είναι το γεγονός ότι από τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου πάσχω από μια κρίση αισιοδοξίας! Είμαι στην τσίτα (με την καλή έννοια), έχω μια φοβερή ενέργεια, κάνω χαζοχαρούμενες σκέψεις και δεν έχω ΚΑΜΜΙΑ όρεξη για δουλειά! Μήπως είμαι ανώμαλη; Σήμερα βρήκε να με "πιάσει" η άνοιξη; Σήμερα που βρέχει καρέκλες, τραπέζια, σκαμπό και μπερζέρες εγώ έχω τέτοια τρελά κέφια; Εγώ μισούσα τη βροχή. Περισσότερο και από ζαχαρωτό. Δεν ζω χωρίς ήλιο! Ηλιος=οξυγόνο για μένα... Τέλος πάντων. Σηκώνω τα χέρια ψηλά και αφήνω την επιστήμη να αποφανθεί! Σήμερα λοιπόν που έχω το ακαταλόγιστο μπορώ να σας δώσω μαθήματα αισιοδοξίας. Μικρές σαχλαμάρες-σοφίες που έχω ακούσει, σκεφτεί, ανακαλύψει κατά καιρούς που μπορούν να γεμίσουν λίγο το ποτήρι, ώστε να το βλέπετε -θέλετε δεν θέλετε- μισογεμάτο.
Κάθε φορά που θα νευριάζετε-στεναχωριέστε-αγχώνεστε με κάτι δοκιμάστε ένα από τα παρακάτω:
1. Σκέψου λογικά. Αυτό που σε άγχωσε-στεναχώρησε-θύμωσε θα το θυμάσαι μετά από μισή ώρα; Αύριο; Μετά από δύο μέρες; Αν η απάντηση είναι "οχι" δεν θεωρείς λογικό ότι δεν αξίζει να σκας για κάτι τόσο ασήμαντο;
2. Τη στιγμή που θα είσαι down, έτοιμος/η να βάλεις τα κλάματα βρες έναν καθρέφτη! Κατ' αρχήν θα δεις πόσο άσχημος-η είσαι με τέτοια κατσουφιασμένη μούρη. Υστερα πιάσε δουλειά: Κάνε μια αστεία γκριμάτσα. Μετά κι άλλη, κι άλλη... Μην τσιγκουνεύεσαι! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γελάσεις. Ακόμα κι αν δεν το καταφέρεις, θα διαπιστώσεις πόσο γελοίος δείχνεις όταν "σκας" για θέματα που δεν αξίζουν.3. Μουσικοθεραπεία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν κάποιος έχει τις μαύρες του βάζει και ακούει καψουροτράγουδα. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση από το ότι ΘΕΛΕΙ να ζει το "δράμα" του με κάθε μεγαλείο. Οταν είσαι down δεν σε σπρώχνεις πιο κάτω. Προσπαθείς να ανέβεις! Και μόνο με ανεβαστική μουσική μπορείς να το καταφέρεις. Τελευταία ανακάλυψα δε, δύο σουξεδάκια που είναι ότι πρέπει γι' αυτή τη δουλειά! Το ένα είναι το "Θωμά είσαι σπίτι" της Αλκηστις Πρωτοψάλτη. Σου φτιάχνει τη διάθεση στο πιτς φυτίλι και το πιο πιθανό είναι να στείλεις στο διάολο όσα σε προβληματίζουν και να κλείσεις ένα εισιτηριάκι για Χαβάη, ή έστω κάπου πιο κοντά.
Το δεύτερο, λέγεται "Η φωτεινή πλευρά της ζωής" και αν ακούσεις στίχους -ακόμα και αν δεν ξέρεις να σφυρίζεις- θα δεις τη ζωή με άλλο μάτι. Το τραγούδι είναι μια ελληνική version του τραγουδιού "The bright side of life" των Monty Pythons! Στην ελληνική έκδοση ο Θοδωρής Κοτονιάς και οι οι ηθοποιοί Θοδωρής Αθερίδης, Αντώνης Καφετζόπουλος, Σπύρος Παπαδόπουλος καθώς και ο βουλευτής πια του ΣΥΡΙΖΑ, δημοσιογράφος Γρηγόρης Ψαριανός δίνουν ρέστα... Για να πάρετε μια ιδέα:
"Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου χαμογέλασε στο θεατή σου
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής
Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια η αιώνια η γκαντεμιά
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα αχ να με μαζεύανε και μένα
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά όλα στη ζωή είναι σκατά.
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.
Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι και γελούν από το καμαρίνι
Σφύριξε χαρούμενα μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής"
"Always look at the bright side of life"- Monty Pythons/Life of Brian
4. Τώρα θα με πείτε βλαμμένη, αλλά εγώ (εκτός από όλα αυτά τα "γιατροσόφια" anti stress) 2-3 φορές που ένιωθα λίγο down πάτησα το play σε ένα βιντεάκι που είχε postάρει ο συν-blogger Μάνος Αντώναρος πριν από αρκετό καιρό. Το βιντεάκι δείχνει τον Μάνο Αντώναρο να σκάει -να σκάει όμως- στα γέλια μπροστά στην κάμερα. Δεν γίνεται να μην σκάσεις κι εσύ έστω ένα χαμόγελο. Αν δεν σου βρίσκεται πρόχειρος ο Αντώναρος, υποθέτω ότι όποιον και να δεις να κυλιέται στα πατώματα απ' τα γέλια θα σου φτιάξει το κέφι. Το βιντεάκι πάντως εκτός από το blog, μπορείτε να το βρείτε στο youtube σε αυτή τη διεύθυνση: http://www.youtube.com/watch?v=xGU-VmbEjEU&feature=related
5. Ακόμα, η διάθεσή σας σέρνεται στο πάτωμα, μπορείτε να επισκέπτεστε το blog μου και να διαβάζετε τα εκπληκτικά-μοναδικά-ανεπανάληπτα ανέκδοτά μου! ΟΚ, ένα αστείο έκανα! Οχι άλλες ντομάτες! Δεν είναι και της εποχής, άλλωστε!
Anyway, το νόημα είναι ένα. Δεν πρέπει να σκάτε για τίποτα, εκτός αν αυτό είναι κάτι μη αναστρέψιμο. Ακόμα και σε θέματα υγείας το να βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο δεν βοηθάει σε τίποτα. Η καλή ψυχολογία είναι το καλύτερο φάρμακο! Η ζωή είναι πολύ μικρή για να σπαταλάμε έστω και ένα λεπτό της...
Υ.Γ.: Το post ξεκίνησε να γράφεται την Παρασκευή γι' αυτό και μιλάει για καρεκλοπόδαρα!
