Τρίτη 6 Απριλίου 2010

Rehab


Κάποτε άκουγα για κάποιους ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονταν στο facebook και γελούσα. Αδυνατούσα να πιστέψω ότι μπορείς να εθιστείς σε ένα social network. Και όπως συμβαίνει με όλα τα είδη εθισμών, συνήθως δεν το καταλαβαίνεις από την αρχή ότι έχεις αρχίσει να "κολλάς" επικίνδυνα. Έτσι την έπαθα κι εγώ. Το facebook έκανε ύπουλα την είδοδό του στο νευρικό μου σύστημα και κατσικώθηκε εκεί σαν είδος πρώτης ανάγκης.
'Αρχισα βρίσκοντας φίλους και συμμαθητές από τα παλιά. Αυτό ήταν και το πιο χρήσιμο πράγμα που έκανα μέσω fb. Μετά, δειλά-δειλά, άρχισα να σκουντάω τους φίλους μου (poke), να τους πετάω πρόβατα, να τους στέλνω καφέδες, καλημέρες, ποτά, αρκουδάκια, σκατουλάκια και ότι μπορείς να φανταστείς... Σταδιακά απέκτησα και ευθύνες. Ένα virtual γουρούνι που το έλεγαν Ρούνι, το οποίο αν δεν το τάιζες, δεν το έπλενες κλπ το έβρισκες σχεδόν μισολιπόθυμο και με ένα σμήνος μύγες να το τρώνε απ' τη βρώμα... Αυτό ταυτόχρονα μου δημιουργούσε τύψεις. Και καθημερινά όχι μόνο έτρεχα να φροντίσω το ανύπαρκτο ζώο μου, αλλά καθόμουν και έπλενα και τα ζώα των φίλων μου γιατί τα λυπόμουν. Παρανοϊκό; Παράτησα λοιπόν το ζώο στην τύχη του και απεξαρτήθηκα απ' αυτό.
Την θέση του ζώου πήρε ένα εστιατόριο που προσλάμβανες τους φίλους σου, τους τάιζες για να δουλέψουν, σέρβιρες φαγητά και διακοσμούσες το μέρος όπως γούσταρες. Αν δεν έμπαινες έγκαιρα να αλλάξεις βάρδια στους υπαλλήλους σου, τους έβρισκες τέζα στο πάτωμα και αυτόματα αισθανόσουν άσχημα που τους άφησες νηστικούς και τους πέθαινες στη δουλειά. (Μα πόσο απάνθρωπος εργοδότης είμαι...). Το παράτησα κι αυτό.
Ύστερα έβαλα γαλότσες, φόρμα και στάχυ στ' αφτί και άνοιξα μια φάρμα. Φύτευα φυτά, λουλούδια που έπρεπε την κατάλληλη μέρα και ώρα να πάω να τα μαζέψω για να μη σαπίσουν. Απέκτησα ένα σωρό ζώα, άλογα, γουρούνια, αγελάδες, αρνιά... ότι βάλει ο νους σου. Έπρεπε κι αυτά να τα αρμέγω τακτικά. Έπρεπε να μαζεύω και τους καρπούς απ' τα δεκάδες δέντρα μου. Ένα-ένα. Μιλάμε για πολύ δουλεία Και πολύ χαμένο χρόνο. Σταδιακά στοίβαξα κάποια απ' τα ζώα σε στάβλους, σταμάτησα να φυτεύω οτιδήποτε, αρνούμαι να αρμέγω και να μαζεύω καρπούς εκτός αν κερδίσω κάτι ανθρωπάκια που τα κάνουν όλα μαζί και συμφέρουν και τις τελευταίες μέρες έπαψα να μπαίνω. Λέω να το παρατήσω κι αυτό στην τύχη του και να ασχοληθώ με τον αληθινό μου κήπο τώρα που ανοίγει ο καιρός.
Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ένα καφέ που δεν απαιτεί κάτι φοβερό οπότε προς το παρόν θα το κρατήσω σαν παιχνίδι.
Εκτός από τα παιχνίδια, έπιανα καθημερινά τον εαυτό μου να κάθεται χαζεμένος να παρακολουθεί το τι έκανε ο ένας, τι έκανε ο άλλος, τι έγραψε ο τάδε, που πήγε, τι ώρα γύρισε... Κάθε τρεις και λίγο πάταγα refresh στην αρχική σελίδα λες και θα έχανα κάποιο κοσμοϊστορικό γεγονός.
Και το χειρότερο είναι πως αισθανόμουν την ανάγκη να κάνω κι εγώ το ίδιο. Να ενημερώνω τους φίλους μου για όλες μου τις κινήσεις, για το τι σκέφτομαι, τι έφαγα, τι μαγείρεψα, αν πέρασα καλά κλπ κλπ κλπ.
Κάποιες φορές έπιανα τον εαυτό μου σε κάθε έξοδο, ταξίδι, εκδρομή, βόλτα να θέλει να βγάλει φωτογραφίες μόνο και μόνο για να τις ανεβάσει στο fb. Είχα αρχίσει να αισθάνομαι την ανάγκη να αποδεικνύω σε όλους ότι περνάω καλά. Τι βίτσιο κι αυτό! Δεν μου έφτανε το ότι αισθάνομαι ευτυχισμένη; Έπρεπε να το βροντοφωνάζω; Άσε που πάω στοίχημα ότι το 80% των φίλων που έχω στο facebook χέστηκαν για το τί κάνω και τί δεν κάνω... Έχουν σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούν.
Λοιπόν... Μ' αυτά και μ' αυτά επιτέλους κατάλαβα ότι έχω πρόβλημα. Και επειδή δεν γουστάρω τα πάσης φύσεως "πρεζάκια" (από ναρκομανείς μέχρι αλκοολικούς και τζογαδόρους) που κλαίγονται και λένε "αχ, βαχ έχω πρόβλημα, δεν είμαι καλά" αλλά δεν κάνουν τίποτα για να το πολεμήσουν, εγώ ανακοινώνω από τώρα ότι μπαίνω σε αντι-facebook rehab! Θα χρησιμοποιώ το fb αντί να με χρησιμοποιεί. Θα το χρησιμοποιώ για να μιλήσω -αν θέλω- με κάποιους φίλους μου. Θα το χρησιμοποιώ για να προβάλω τη δουλειά μου. Θα το χρησιμοποιώ για να βοηθήσω σε κάποιο σκοπό, πχ για να αναμεταδίδω ειδήσεις και ανακοινώσεις από φιλοζωικά γκρουπ ή άλλα γκρουπ με κοινωνικό χαρακτήρα. Θα το χρησιμοποιώ για τη δουλειά μου. Για να μπορώ δλδ να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους της δουλειάς μου. Θα μπαίνω και για 2 λεπτά την ημέρα ή κάθε δεύτερη μέρα για να σερβίρω και κανένα φαγητό στο e-καφέ μου. Αυτά προς το παρόν.
Xαζολόγημα στο facebook ΤΕΡΜΑ!
Αντί να ανεβάζω φωτογραφίες του αυτοκινήτου μου, θα το παίρνω και θα πηγαίνω βόλτες. Αντί να σπέρνω και να θερίζω στο farmville, θα φυτέψω λουλούδια στον κήπο μου. Αντί να γράφω βλακείες και να χαζολογάω, θα γράφω κείμενα στο blog μου που έχει βγάλει αράχνες. Αντί να κάθομαι σε μια καρέκλα και να σαπίζω, θα αρχίσω γυμναστήριο.
Δεν ξέρω τι θα καταφέρω απ' όλα αυτά που "μου υπόσχομαι", αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παλέψω για να απεξαρτηθώ μέρα με τη μέρα από το facebook. Και από σήμερα ξεκινάει η αποτοξίνωσή μου!
Wish me luck!

http://www.youtube.com/watch?v=5LTPRJqt2z4

5 σχόλια:

AVRA είπε...

συμφωνω και επαυξανω...κατα καιρους εχω παθει τετοια κολληματα και ειναι σκετη πρεζα δεν το συζητω...!!!!

καλη σου επιστροφη λοιπον! φιλια!

zekia είπε...

H αλήθεια είναι πως και χωρίς τα παιχνίδια ένα μικρό κολληματάκι τώρα τελευταία με το facebook το έχω πάθει κι εγω, κυρίως γιατί κάποιες φορές σκάω μόνη στη δουλειά και θέλω μια οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο!

Μια φορά που μπήκα σε ένα ανθοπωλείο, ο ανθοπώλης ήταν μπροστά στο λαπτοπ του και μου λέει "μισό λεπτό να μαζέψω τα μπιζέλια μου στη φάρμα κι έρχομαι". Καταλαβαίνεις πως έχει η κατάσταση γενικότερα!:)

Aggelos Spyrou είπε...

'Ενας είναι ο τρόπος να αποτοξινωθείς:

Διέγραψε όλους τους φίλους σου και κράτα μόνο εμένα!!!



:))

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Μιλένα μαζί σου!!!Σε υποστηρίζω κι εγώ!!Και να μας γράφεις και να σε γράφουμε...να έχουμε αλληλογραφία!!χαχα κλεμμένη ατάκα από μια παράσταση που πήγα τελευταία!!:)φιλάκια!!

Καλή εβδομάδα!!

fevis είπε...

Μια χαρά σε βρίσκω.. Εγώ δεν απέκτησα ποτέ ούτε φάρμα, ούτε καφέ ούτε ζώο στο FB και δόξα τον Θεό, δεν έπαθα τίποτα.. Welcome back λοιπόν...:-)