Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Τούρτα; Oh no, not me...


Αναπολώντας τη ζωή μου διαπιστώνω πως ήμουν πολλές φορές υπέρμαχος της σοφής φράσης "Απ' το να έχεις μια τούρτα με σκατά, καλύτερα να μην έχεις καθόλου τούρτα". Την φράση αυτή την άκουσα σχετικά πρόσφατα, κάπως αλλιώς που δεν θυμάμαι, αλλά την προσάρμοσα όπως μου άρεσε και σας την προσφέρω. Την φράση, όχι την τούρτα.
Σύμφωνα με τη δική μου, λοιπόν, εκδοχή η φράση σημαίνει -σε ελεύθερη μετάφραση- ότι καλύτερα να είσαι μόνος σου ή μόνη σου παρά να είσαι με έναν σύντροφο που δεν αξίζει και δεν ΣΟΥ αξίζει. Πιο καλή η μοναξιά δηλαδή που λέει και ο Γιαννάκης ο Πάριος μετά του υιού...
Έτσι στο παρελθόν αποφάσισα να τερματίσω 3 μακροχρόνιες σχέσεις (5, 3 και 2 ετών) επειδή μετά από αρκετά σκαμπανεβάσματα στις αποφάσεις μου διαπίστωσα ότι οι άνθρωποι που είχα δίπλα μου ήταν η καταστροφή μου. Το πιο δύσκολο κάθε φορά ήταν να απαρνηθώ τη δύναμη της συνήθειας. Να πάρω τη βάρκα μου παραμάσχαλα, να την πετάξω στα παγωμένα νερά και να ξεκινήσω το ταξίδι στο άγνωστο με προοπτική μια μοναξιά χωρίς τυπωμένη ημερομηνία λήξης. Να βάλω τα αισθήματά μου σε ένα τετράγωνο χάρτινο κουτί, να τα μαζέψω και να φύγω.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Πάντα όμως υπήρχε κάτι που έπαιξε σπουδαίο ρόλο στο να βαρέσω μια σφραγίδα στην απόφασή μου. Κάποιος από μηχανής θεός -τσούπ!- εμφανιζόταν στη ζωή μου και μου παρουσίαζε σαν ένας ταλαντούχος dealer την ύπαρξη ενός εντελώς διαφορετικού είδους άντρα -σαφώς εξελιγμένου και εξευγενισμένου- που μπορούσε να μου δείξει πως είναι να σε γουστάρουν πραγματικά.
Από σχέσεις που ο άλλος δεν με εκτιμούσε, με υποβίβαζε, με έκανε να νιώθω τιποτένια ή σχέσεις που μόνο εγώ προσπαθούσα, μόνο εγώ κυνηγούσα, μόνο εγώ αγαπούσα και δεχόμουν αδιαμαρτύρητα τις αποφάσεις, τα όρια και τα ψέματα του δήθεν συντρόφου μου, βρισκόμουν ξαφνικά θήραμα, βασίλισσα, μοναδική.
Εννοείται πως πάντα στην αρχή, ακόμα και της πιο "κατά διαόλου" σχέσης, αισθανόμουν τα ίδια. Θήραμα, μοναδική και βασίλισσα. Αυτό το θεωρώ νόμο. Όμως η μαγκιά δεν είναι να αισθάνεσαι έτσι στην αρχή, αλλά πάντα. Ακόμα και μέσα στη ρουτίνα, τα προβλήματα, τα κυματάκια ή τα αστραποκέραυνα να παραμένεις ο εαυτός σου. Να στέκεσαι στο θρόνο σου χωρίς να χάνεις τη μοναδικότητά σου μέσα στη σκόνη της σχέσης...
Ετσι λοιπόν έκλεινα την πόρτα σε μια αρρωστημένη κατάσταση και τολμούσα να προχωρήσω στο σκοτάδι. Από κοριτσάκι φοβόμουν το σκοτάδι γαμώτο... Πάντα όταν έμπαινα σε ένα σκοτεινό και άδειο δωμάτιο σφιγγόταν η καρδιά μου. Ακόμα και τώρα το παθαίνω κάποιες φορές. Όμως κάποιοι λένε ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσεις τον φόβο σου αν δεν τον αντιμετωπίσεις. Έτσι κι εγώ έμπαινα -βουρρρ- στο σκοτεινό δωμάτιο, έτοιμη να παλέψω με τα τέρατα που μου γαργαλούσαν τις σηκωμένες τρίχες της κεφαλής μου!
Ποτέ δεν έχασα από την απόφασή μου. Ακόμα και όταν οι διάδοχοι δεν αποδεικνύονταν σύντροφοι ζωής, είχα κερδίσει κάτι. Είχα καταφέρει να βγω από ένα αδιέξοδο και είχα μάθει πολλά. Είχα απορρίψει με τη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής μια ακόμα επιλογή σε ένα multiple choice που φιλοδοξούσε να μου αποκαλύψει το άλλο μισό μου φρούτο.
Έμαθα τι ΔΕΝ μου αξίζει, τι ΔΕΝ μπορώ και ΔΕΝ πρέπει να ανεχτώ, ποιον τύπο άντρα και σχέσης ΔΕΝ πρέπει να επιλέγω και έτσι κατάφερα να ξεστραβωθώ και να ενώσω τα κουκούτσια μου με τα κουκούτσια ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ (του ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ μοναδικού) ανθρώπου.
Μπήκα και βγήκα από λάθος σχέσεις πολλές φορές, αλλά όπως λέει ο φίλος μου ο Πάρης, "όταν έχεις τον ουρανό με τα αστέρια αγκαλιά τότε καταλαβαίνεις πως ήταν τόσα χρόνια που κοίταγες την αντανάκλασή τους στο βούρκο...". Εκλεισα τη μύτη πολλές φορές και κατάπια την κωλότουρτα γιατί ήμουν πολύ ερωτευμένη για να παραδεχτώ την "βρώμα" που αναδυόταν απ' αυτήν. Όταν τόλμησα να δοκιμάσω με την μύτη ελεύθερη αηδίασα. Και είπα "όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω". Ας το έτρωγε άλλη το κομμάτι μου... Εγώ αρχίζω δίαιτα -και όχι από Δευτέρα.
Δεν έχασα. Το ξέρω και όσοι με ξέρετε, το ξέρετε. Και δεν μετάνιωσα για καμία μου απόφαση. Χαίρομαι για όσα πέρασα, όλες οι σχέσεις μου χάρισαν και όμορφες στιγμές, αλλά και πολύτιμες εμπειρίες και εννοείται δεν ρίχνω ευθύνες σε κανέναν. Ήμουν ενήλικη, και ελεύθερη να κάνω τα σωστά και τα λάθη μου. Ελεύθερη να ερωτευτώ, να στραβωθώ και να ξεστραβωθώ.
Επέλεγα να "ζω το δράμα μου", όπως μου έλεγε πάντα κάποιος που δεν μπορώ να αναφέρω το όνομά του γιατί θα με τρέχει πάλι στα δικαστήρια ;-) αλλά κάποια στιγμή έστρεφα το βλέμμα στον καθρέφτη, κοίταζα ΜΟΝΟ τον εαυτό μου και αποφάσιζα ότι δεν υπάρχει λόγος να το ζω εγώ αυτό.
Και επαναλαμβάνω. Δεν έχασα. Και επειδή έχουμε ξαναπεί ότι δεν είμαι καθόλου καλή στους επιλόγους θα πάρω τη βοήθεια του Franky.
-Frankyyyyyyyyy help!!!!

Franky Responded.

Franky singing:
"Yes, there were times, Im sure you knew
When I bit off more than I could chew.
But through it all, when there was doubt,
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall
And did it my way.

Ive loved, Ive laughed and cried.
Ive had my fill, my share of losing.
And now, as tears subside,
I find it all so amusing.

To think I did all that
And may I say - not in a shy way,
No, oh no not me,
I did it my way".

Υ.Γ.: Να διευκρινήσω ότι με τα "σκατά" δεν αναφέρομαι σε πρώην συντρόφους (αλοίμονο), αλλά σε λάθος σχέσεις που τελικά δεν ταίριαξαν σε μένα για τον Α ή Β λόγο.