Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Είμαι 33 (στα 34) και είμαι καλά!



Είμαι 33 (στα 34) και είμαι καλά! Δεν ήμουν πάντα έτσι. Πάντα στη ζωή μου έπαιρνα παραμάσχαλα το ρητό "καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες" και βουρ στον πατσά. Καθόλου δεν με ένοιαζε αν θα έσπαγα τα μούτρα μου, εγώ ήθελα να το ζήσω. Τελεία και παύλα! Ότι και να μου έλεγαν οι άλλοι, μπενάκης-βγενάκης. Γείωση κανονική. Και η ιστορία επαναλαμβανόταν με χειρουργική ακρίβεια. Εγώ έτρωγα τα μούτρα μου, χτυπιόμουν/αρρώσταινα/βαλάντωνα, εκείνοι που μου τα έλεγαν επιβεβαιωνόντουσαν πανηγυρικά, εγώ ξεστραβωνόμουν, πήγαινα κομμωτήριο, έκανα μια μεγάλη ανανεωτική αλλαγή με τα μαλλιά μου και ξανά προς τη δόξα τραβούσα. Μπορεί να τσαλακώνω την καρδιά μου όσο θέλω με την ιδιότητα του συλλέκτη εμπειριών, αλλά όταν τα πράγματα στράβωναν πάντα έβαζα κομπρέσες με λογική, έπινα μια ασπιρίνη και το φιλοσοφούσα. Και πάντα η απόφαση ήταν η ίδια: Πατάμε delete και συνεχίζουμε. Πόσος θρήνος πια;
Με την πάροδο του χρόνου ξεπέρασα πολύ δυνατές και εξαρτησιογόνες καταστάσεις, περίπλοκες σχέσεις σαν την τετραγωνική ρίζα του 567200921 (που μόνο ο άντρας μου μπορεί να την βρει) και πήρα ένα μάθημα. Έμαθα ότι όταν ένας άντρας πιστεύει ότι είσαι η γυναίκα της ζωής του, απλά δε σε αφήνει να φύγεις που να κάνει τούμπες η γη ολάκερη! Ξεχνάει τις φοβίες του για γάμους, παιδιά, εξαρτήσεις, σχέσεις και γίνεται άλλος άνθρωπος. Δεν ρισκάρει να σε χάσει για τίποτα στον κόσμο.
Λαμπρό παράδειγμα ο αδερφός μου. Οι σχέσεις του διαρκούσαν το πολύ ένα μήνα, ενώ διαμήνυε ότι δεν παντρεύεται πριν τα 45-50. Μια ωραία ημέρα, (πρέπει να ήταν γύρω στα 33 τότε) ανακοίνωσε σε μένα και τη μητέρα μου ότι "γνώρισε έναν άγγελο". Μετάφραση; Απλά γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του. Έμειναν αμέσως μαζί, παντρεύτηκαν σε ένα χρόνο περίπου από τότε και ζουν εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα. Έχω και άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Αμετανόητοι εργένηδες που άλλη έμπαζαν το βράδυ στο σπίτι και άλλη έβγαινε το πρωί, αμέσως μόλις συνάντησαν τη μια και μοναδική, συμμαζεύτηκαν και ξεφούρνισαν την πρόταση γάμου σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
Έμαθα επίσης ότι οι δικαιολογίες "δεν πρόλαβα να σε πάρω για 3 μέρες γιατί είχα πολύ δουλειά" είναι κάτι περισσότερο από γελοίες. Όταν αγαπάς τον άλλον, ότι και να σου συμβαίνει, είναι ο πρώτος που θέλεις να το μοιραστείς. Δεν γίνεται να μην βρεις μισό λεπτό το 24ωρο για να στείλεις -έστω- ένα μήνυμα στον άνθρωπό σου. Ακόμα και αν είσαι άντρας.
Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε σε όλα αυτά ένα βιβλίο που ανακάλυψα σε ένα e-βιβλιοπωλείο. Το "Απλά δεν σε γουστάρει", γραμμένο από τους άντρες σεναριογράφους του "Sex and the City". Μελετώντας το μετά από έναν χωρισμό έμαθα ότι όταν ένας άντρας λέει "δεν είμαι έτοιμος για γάμο" εννοεί "δεν είμαι έτοιμος για γάμο μαζί σου". Όταν σου λέει "δεν είμαι σε φάση για σχέση" σημαίνει ότι απλά δεν θέλω να κάνω σχέση μαζί σου. (Να πηδιόμαστε βέβαια δεν έχω πρόβλημα). Και άλλα τέτοια.
Το βιβλίο αυτό μου έμαθε πως οι άντρες δεν είναι περίπλοκοι, μολονότι θα σου άρεσε να νομίζεις ότι είναι. Και δεν υπάρχουν μπερδεμένα μηνύματα. Η αλήθεια ίσως είναι ότι "απλώς δεν σε γουστάρει".
Όπως έχω ακούσει και από έναν πρώην συνάδελφό μου, οι άντρες προτιμούν να κάνουν bungee jumping δεμένοι με κλωστή παρά να πουν κατευθείαν σε μια γυναίκα "δεν είσαι εκείνη, η μία και μοναδική". Πόσο μάλλον να σου πουν "χωρίζουμε". Προτιμούν να σε κάνουν να το καταλάβεις με τις πράξεις τους που δείχνουν ολοκάθαρα πώς νιώθουν.
Τους τελευταίους μήνες έχω συλλέξει αρκετές ερωτικές ιστορίες, χωρισμούς και παράπονα φιλενάδων μου. Τα τελευταία χρόνια έχω επιλέξει να παίζω το ρόλο του αγαπημένου μου βιβλίου. Δεν θέλω να τις γλυκαίνω, δεν θέλω να τους λέω αυτά που θέλουν να ακούνε, αλλά θεωρώ υποχρέωσή μου να λέω αυτά που πιστεύω, όσο ωμά, ρεαλιστικά ή άκαρδα και αν ακούγονται.
Δεν είμαι αναίσθητη. Σε καμία περίπτωση. Πιστεύω στον έρωτα, στην αγάπη, στην αιώνια αφοσίωση. Πέρασα κι εγώ από τα σκατά, έσυρα την καρδιά μου στα καρφιά, αλλά κάποια στιγμή κατάλαβα τι μου αξίζει και (thank God) βρήκα το άλλο μου μισό πορτοκάλι (που βρισκόταν κάτω από τη μύτη μου) και δεν μπορούσα να το δω γιατί παραμυθιαζόμουν με άλλες καταστάσεις.
Όμως πιστεύω πως το να έχει ένας άνθρωπος μια και μοναδική σχέση στη ζωή του, είναι τόσο σπάνιο όσο το να βρεις παρθένα ετών 35.
Οι σχέσεις πάνε κι έρχονται μέχρι να βρει κανείς το άλλο μισό του πορτοκάλι. Όταν πιστεύεις ότι δεν θα ξανακάνεις ποτέ σχέση ακούγεσαι σαν 11χρονο κοριτσάκι που λέει ότι θα παντρευτεί το ξανθό αγοράκι που κάθεται στο τελευταίο θρανίο. Δεν γίνεται να μην πιστεύεις ότι οι σχέσεις τελειώνουν. Οτι φθείρονται, ότι ξεβάφουν και αποδυναμώνονται. Δεν αρνείται κανείς ότι μπορεί να ξεκίνησαν με έρωτα, υποσχέσεις και με μοναδικές στιγμές. Όλες οι σχέσεις στην αρχή τους είναι μέσα στο μέλι. Αυτό είναι νόμος. Αλλά δεν γίνεται να πιστεύεις ότι δεν δικαιούται κάποιος να αλλάξει γνώμη. Να βαρεθεί, να κουραστεί, να ξενερώσει, να του περάσει βρε αδερφέ! Δεν έχει να κάνει με το αν αξίζεις να σε αγαπήσουν. Έχει να κάνει με το σενάριο. Με το τι είναι ικανός να νιώσει εκείνος για σένα. Με το αν για εκείνον είσαι η μια και μοναδική. Και αν τελικά δεν είσαι, πάει να πει ότι "ο άλλος, ο ένας ο μοναδικός" βρίσκεται εκεί έξω και σε ψάχνει.
Γιατί πρέπει κάθε γκόμενος που έχουμε να είναι και ο τελευταίος;;; Είστε με τα καλά σας; Εκείνον τον ρωτήσατε;
Τι είναι λοιπόν για μένα η αγάπη; Trademark. Δεν κρύβεται. Φαίνεται, φωνάζει, λάμπει! Έχει προορισμό, όταν είναι αμοιβαία. Όταν σε αγαπάει δεν μπορεί να το κρύψει. Δεν θέλει να το κρύψει γιατί δεν υπάρχει λόγος. Το αποδεικνύει με κάθε πράξη και με κάθε κίνηση. Δεν μένει στις λέξεις, αλλά τις κάνει πράξη. Το σ' αγαπώ είναι πανεύκολο να το προφέρεις. Είναι όμως το πιο δύσκολο πράγμα να το αποδείξεις αν δεν το νιώθεις.
Που θέλω να καταλήξω; Μην συμβιβάζεσαι με ανθρώπους που δεν σου φέρονται όπως σου αξίζει. Μην κολλάς σε ανθρώπους που δεν τολμούν να σου δείξουν την αγάπη τους. Ανθρώπους που δεν σε σέβονται. Η αγάπη φαίνεται. Και η μη αγάπη επίσης φαίνεται. Στις πράξεις. Μην μένεις πίσω και χάνεις τη μπάλα. Κοίτα γύρω σου και σταμάτα να πιστεύεις ότι η ζωή τελείωσε. Σιγά μην τελείωσε. ΟΚ, θρήνησε αν θεωρείς ότι η σχέση σου δεν πρέπει να πάει άκλαφτη. Όμως μην λες "δεν θα βρω ποτέ κανέναν άλλον". Πες "λυπάμαι που τελείωσε", "κρίμα που δεν ήταν αυτός ο ένας και μοναδικός" ή ακόμα "ο παλιομαλάκας μου πούλησε παραμύθια και με χώρισε"!
Ομολογώ ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά αν οι άντρες έλεγαν καθαρά αυτό που ήθελαν. Όπως πριν από περίπου 6-7 χρόνια που ένας μεγαλούτσικος σε ηλικία που γνώρισα μέσα σε μια παρέα γύρισε και μου είπε χαριτωμένα: "Μου αρέσεις πολύ! Ξέρεις όμως εγώ είμαι παντρεμένος και δεν σκοπεύω να χωρίσω με τη γυναίκα μου. Σε θέλω για γκόμενα. Τι λες;". Φυσικά και είπα όχι. Όμως εκτίμησα απεριόριστα την σοκαριστική του ειλικρίνεια. Σχεδόν τη θαύμασα! Ξέρεις πόσα προβλήματα δεν θα υπήρχαν καν αν οι άντρες (και οι γυναίκες) δεν κρυβόντουσαν πίσω από το δάκτυλό τους; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ένας άντρας πρέπει να τάξει γάμο για να πηδήξει! Γιατί όλες αυτές οι δαντελίτσες και τα φρου-φρου;
Τέλος πάντων, επειδή έχω ένα θέμα με τους επιλόγους θα βγάλω το σκασμό και θα περιμένω τα σχόλιά σας. Περιμένω και αντρικά σχόλια, με θάρρος και αυταπάρνηση. Έτσι, για να μην βγω και τρελή η γυναίκα!

Wake up and LIVE your lives!!!!!

28 σχόλια:

Olivia Gavrili είπε...

Μιλενάκι,

I couldn't agree more! Έχω αναλάβει και εγώ κατά καιρούς το δύσκολο ρόλο του βιβλίου, όπως και εσύ. Θέλει, βέβαια, προσοχή... Κινδυνεύεις να πείσεις ακόμα και τον εαυτό σου ότι γενικότερα δεν είναι into anyone.

Στο θέμα των φρου φρου τώρα... Πιστεύω ότι οι γυναίκες έκαναν ένα βασικό λάθος, επιδιώκοντας την απόλυτη ισότητα/ανεξαρτησία τους: ξέχασαν ότι δεν μπορούν να αποφύγουν το ρομαντισμό τους. Δεν πιστεύω καμία γυναίκα που μου λέει ότι δεν την αφορούν νυφικά και μωρά, γιατί πολύ απλά όλες λίγο πολύ με Barbie (ή κάτι παραπλήσιο, ανάλογα με την εποχή) μεγαλώσαμε.

Το αποδεικνύουμε όταν πέφτουμε με τα μούτρα στα φρου φρου. Πες μου αλήθεια, πόσες γυναίκες απολαμβάνουν 100% τα one night stands ως έχουν; Πόσες ανυπομονούν την επομένη για εκείνο το τηλεφώνημα που θα πάει το πράγμα one step further;

Οι άντρες είναι γενικότερα πολύ πιο απλά όντα από ότι οι γυναίκες. Είναι σεξ, μπύρες, ποδόσφαιρο, κολλητοί. Είναι όμως μια στις τόσες και όλο αυτό που περιγράφεις, αυτό που για παράδειγμα έζησε ο αδερφός σου. Νομίζω πως έχουν πολύ πιο ξεκάθαρα μέσα τους τα πράγματα, απ' ότι εμείς οι γυναίκες με τα συνεχή false alarms μας.

Σκληρό αλλά αληθινό: άλλο το σεξ, άλλο η σχέση!

:)

Μιλ1 είπε...

Ολιβια μου,

into anyone: Σαφώς και δεν λέω να βρίσκεις παντού ψεγάδια και να βγάζεις συμπεράσματα με την πρώτη. Στις σχέσεις δεν τα βρίσκεις όλα, υπάρχουν και οι συμβιβασμοί. Αλλιώς κινδυνεύεις να φτάσεις στο άλλο άκρο. Όμως πρέπει να μάθεις να αναγνωρίζεις την σωστή έκφραση της αγάπης και να την ξεχωρίζεις από το παιχνίδι. Να ξέρεις να δέχεσαι την αρχή και το τέλος σε μια σχέση. Και να σέβεσαι την ελευθερία του άλλου να αλλάξει γνώμη.

Φρου-φρου:
Εγώ πάντα γούσταρα τους γάμους, τα νυφικά και τα παιδιά παρ' όλο που σιχαινόμουνα τις barbie και έπαιζα με αυτοκινητάκια και playmobil!

Αλλο σεξ, άλλο σχέση: Και έχεις απόλυτο δίκιο για τα one night stands. Ελάχιστες είναι εκείνες οι γυναίκες που δεν περιμένουν να χτυπήσει το τηλέφωνο την επόμενη μέρα. Συμφωνώ: Αλλο το σεξ, άλλο η σχέση. Και συμπληρώνω: Αλλο η σχέση και άλλο η σχέση ζωής...

Σμμμμάτς! Take care!

manosantonaros είπε...

Κοίτα κ συμφωνώ κ δεν συμφωνώ.
Συμφωνώ ποσον αφορά στη γυναικεία σου σκέψη, αλλά διαφωνω όσο αφορά στην ανδρική (μου) αντίληψη.
Καταρχας δεν φαντάζεσαι πόσες γυναίκες είναι παρθένες στα 35 τους .χαχαχαχαχα...
Αυτό που σουπε ο μεγαλούτσικος κύριος για την γυναίκα του και σένα (γκόμενα) είναι το πιο παλιό ανδρικό "κόλπο"...μόνο που'ναι κόλπο των μεγαλούτσικων... ξέρουνε (ξέρουμε) ότι η αλήθεια είναι αφροδισιακή...
Μέχρι τα 30 μου νομιζα ότι το σπουδαίοτερο παραμύθι ήταν ο Αγιος Βασίλης... μέχρι που ανακάλυψα ότι είναι ο "πρίγκηπας"...
Εμείς οι άνδρες είμαστε επιφανειακά (απλοϊκα) όντα... εσείς είστε σύνθετα. Δεν θα βρισκόμασταν ποτέ αν δεν υπήρχε αυτος ο περιβόητος "πρίγκηπας".
Εχωτ ην αίσθηση ότι στα χρόνια που έρχονται οι γυναίκες θα πάρουν την ισχυρή θέση...μόνο που θαναι δυστυχισμένες γυναίκες.... καθώς το σεξ έχει πάψει εδω κ καιρό να'ναι drive στις ζωές μας.
με τρόμο παρατηρώ τις φίλες μου να ερωτεύονται (;)....να αγαπούν (!!!!) όποιον τις φέρει στο κρεββάτι του. Το επόμενο κιόλας πρωινό...
Κάτι σημαίνει αυτό...
Εχουν αλλάξει οι ρόλοι.
Μέχρι πρόσφατα το σεξ ήταν απόδειξη για τους αρσενικούς...σήμερα είναι απόδειξη για τα θηλυκά...
Συγρκάτησε κι αυτο:
Ολες οι γυναίκες που ξέρω δεν ενδιφέρονται (τόσο)για το αν οι άνδρες τους τις αγαπούν, αλλά για το αν είναι... ερωτευμένοι μαζί τους.
Θεέ μου, ο έρωτας είναι ευκολος...η αγάπη είναι δύσκολη... ξαφνικά ο έρωτας έγινε απόδειξη και η αγάπη β'ρόλος...Δεν το κρίνω γιατί η ζωή τρέχει από μόνη της... αλλάζοντας ταχύτητες και διαδρομές.
Η mamoli έχει πολύ ενδιαφέρουσα άποψη... μόνο που τα χαλάει με την τελευταία της φράση:
αλλο το σεξ, άλλο η σχέση...
μα αυτο είναι ανδρική σκέψη
να σου πω την δική μου άποψη;
Το βασικό είναι να σε ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ Ο άλλος... τότε είναι που τα υπόλοιπα γίνονται αόρατα....
Δεν φαντάζεσαι πόσο καμα΄ρωνω για την Ολιβ μου...
ηταν σκόρπιες σκέψεις... πέτα τις όλες... αλλά pls κρατα αυτο το τελευταίο με το καμάρι.

Dinos Solomon είπε...

Κατ'αρχάς πρέπει να σου πω ότι πιστεύω πως γράφεις πάρα πολύ ωραία και εύστοχα.

Για το ίδιο το κείμενο τώρα...

Έχω κάνει κι εγώ το ρόλο του βιβλίου σε φίλες και φίλους. Αυτό που συνειδητοποιώ είναι ότι και τα δύο φύλα είναι απλά αλλά διαφορετικά. Το θέμα είναι ότι μεγαλώνουμε με τρόπο που μας εμποδίζει να πιάσουμε ο ένας τον παλμό του άλλου. Οι απώλειες του χάσματος μετρούνται σε ραγισμένες καρδιές και χαρτομάντηλα.

Οι άντρες βλέπεις δεν είναι μπύρα ποδόσφαιρο και κολλητοί. Απλά από μικροί μαθαίνουν ότι πρέπει να είναι. Ότι το να εκφράζουν τα συναισθήματα τους είναι κάτι κακό, μη αντρίκιο, σημάδι αδυναμίας. Ότι το να πουν "κουράστηκα", "πονάω", "συγγνώμη" θα τους κάνει λιγότερο άντρες. Ότι το να ζητάνε το χάδι είναι καλό σημάδι ότι "πρέπει να ψαχτούν μήπως, λέω μήπως..."

Συνέπεια αυτού είναι ότι τα περισσότερα μισά πορτοκάλια είναι υπό τρομερή πίεση. Πίεση που δεν ξέρουν πώς να εκτονώσουν και πώς να ελέγξουν. Γι'αυτό και τους είναι τόσο δύσκολο να πουν ντόμπρα σε μία γυναίκα "δεν τραβάει άλλο". Η γυναίκα θα το πει, θα κλάψει στην αγκαλιά της κολλητής της και θα τελειώσει. Αν πάλι ο άντρας δείχνει ότι έχει πονέσει του πετάει και ένα περιφρονητικό βλέμμα και καθάρισε. Δεν χρειάζεται να μαζέψει κομμάτια.

Ο άντρας; Και μόνο στην σκέψη της αντίδρασης της κοπέλας παγώνει. Εκείνη έχει δικαίωμα να κλάψει και να το εκδηλώσει. Αυτός αν μείνει εκεί θα πονάει που την πόνεσε και θα νοιώθει τύψεις που δεν μπορεί να κάνει κάτι γι'αυτό. Αν γυρίσει πλάτη θα νοιώθει τύψεις που την πόνεσε και έφυγε. Βάλτε μέσα στην συνταγή και τουλάχιστον μία φορά που του είπαν ότι αυτό που κάνει είναι άνανδρο και ότι δεν έχει δικαίωμα να το κάνει διότι είπε πως αγαπά, λες και είναι η αγάπη συμβόλαιο ή ο ίδιος ρομπότ, και έδεσε το γλυκό.

Επιπλέον δεν μπορεί να το πει στους φίλους του και να βρει στήριξη. Ή και να βρεί θα είναι μια ατάκα του τύπου "η ζωή συνεχίζεται μεγάλε" και ένα χτύπημα στην πλάτη. Αν δοκιμάσει να κλάψει, αν ζητήσει μια αγκαλιά γιατί την χρειάζεται θα συναντήσει παράξενα βλέμματα και αμηχανία. Άσχετα αν είναι τελείως ανθρώπινο. Άσχετα αν όλοι ξέρουμε καταβάθος ότι αυτός που φεύγει από μία σχέση και δεν θέλει ούτε να κλάψει ούτε να πιαστεί από κάπου ποτέ δεν ήταν μέσα στην σχέση. Ο άντρας πρέπει να χωρίζει λες και δεν αγάπησε και να υπομένει τις πληγές του σιωπηλά.

Το πρόβλημα είναι ότι ο άντρας είναι μέλισσα στις σχέσεις. Αν σε κεντρίσει, όσο και να πονάς εσύ, αυτός πεθαίνει αργά και μόνος σε μία γωνιά.

Από την άλλη είναι και το θέμα της αγάπης-συμβόλαιο. Η σχέση και η αγάπη είναι διαφορετικά πράγματα. Μερικές φορές μάλιστα, διαμετρικά αντίθετα και αλληλοαναιρούμενα. Για κάποιο ηλίθιο λόγο όμως κάνουμε λες και αν δεν κρατήσει "για πάντα" τότε αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν "ποτέ".
Ίσως, αν κάποια στιγμή μπορούμε όλοι οι άνθρωποι να δούμε ακριβώς το μέλλον τότε να είναι όντως έτσι. Ως τότε η σχέση θα είναι δοκιμή.

Dinos Solomon είπε...

Δοκιμή ως πού μπορεί να πάει δύο ανθρώπους η χημεία που υπάρχει μεταξύ τους. Δοκιμή αν μπορούν να συνυπάρξουν όχι μόνο σαν δύο οντότητες που αγαπιούνται αλλά σαν μία ενότητα που δεν διαχωρίζεται. Δοκιμή αν είναι εντάξει στην ιδέα ότι θα κοιμούνται και θα ξυπνούν δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι θα πρέπει να τον φροντίζουν όταν δεν είναι καλά εκείνος και ότι θα είναι εκτεθιμένοι στα χέρια του όταν δεν είναι καλά αυτοί.

Το ότι μπορεί να αποφασίσει ο ένας ή και οι δύο ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό δεν αναιρεί ότι για ένα χρονικό διάστημα το πίστεψαν και οι δύο. Ότι και οι δύο έδωσαν και οι δύο επένδυσαν και οι δύο έχασαν. Δεν αναιρεί το γεγονός ότι αγαπήθηκαν, ίσως ότι αγαπιούνται ακόμη. Απλά παραδέχονται ότι αυτή η αγάπη δεν αρκεί για να καλύψει τις ελλείψεις που υπάρχουν.

Αν πάλι μόνο ο ένας πίστεψε, μόνο ο ένας δόθηκε, προσπάθησε και πάλεψε, τότε η ευθύνη είναι σχεδόν πάντα αποκλειστικά δική του. Ο αδιάφορος δεν μπαίνει στον κόπο να είναι ψεύτικος για αρκετό καιρό. Παίρνει αυτό που θέλει και φεύγει. Συνήθως μάλιστα είναι φανερό σε τρίτους ότι είναι αδιάφορος. Τρίτους που το φωνάζουν στον ερωτευμένο. Ο ερωτευμένος είναι που δεν ακούει. Αυτός που θέλει να πάει κόντρα όχι μόνο στις πιθανότητες αλλά και στις επιθυμίες του άλλου. Θέλει να κάνει την σχέση να πετύχει επειδή έτσι θέλει. Και φυσικά αποτυγχάνει οικτρά. Τον τοίχο στον οποίο σπάει τα μούτρα του τον έχει χτίσει ο ίδιος.

Εδώ είναι σχετικό - άσχετο η άκρως εγωιστική φράση που ακούω μερικές φορές "δεν θέλω να το κάνει επειδή το θέλω εγώ. Θέλω να το θελήσει ο ίδιος και να το κάνει" Να ελέγξεις τις πράξεις του άλλου μέσω τις αγάπης είναι δεκτό. Σημαίνει ότι θέλει την ευτυχία σου και δρα ανάλογα. Να θες να ελέγξεις τις επιθυμίες του όμως είναι πρόστυχο. Σημαίνει ότι δε θες σύντροφο αλλά κάτι λιγότερο από σκλάβο.

Μιλ1 είπε...

Μάνο δεν πετάω τίποτα απ' όσα λες, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να ξεκολήσω από την τελευταία σου φράση: "Να σε καμαρώνει ο άλλος"! Αυτό είναι πραγματικά αφροδισιακό!
Και για μένα η αγάπη είναι αφροδισιακή. Ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξης, γι' αυτό πρέπει να έχει παρέα την αγάπη για να μην καταρρεύσει όταν αποφασίσει να μας αδειάζει τη γωνιά.

Αυτό που μου συμβαίνει εμένα είναι να με πιάνουν κρίσεις έρωτα κατά καιρούς (με τον Μύθο μου, of course). Θέλω να βγω έξω να ουρλιάξω σαν χαζή "τον αγαπώ, τον αγαπώ", κάθομαι στο ροζ συννεφάκι μου και περιμένω να μου περάσει. Αλλά ξέρω ότι θα πέσω στα μαλακά...

Υ.Γ.: Αυτό για τον Αγιο Βασίλη και το παραμύθι δεν το πολυκατάλαβα... Θέλεις να πεις ότι δεν υπάρχει ο Αγιος Βασίλης;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Oh my God!!!!!!!

Μιλ1 είπε...

Ντίνο, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά πρέπει να σου πω ότι κι εσύ δεν πας καθόλου πίσω!!!!

Λοιπόν, απόδειξη ότι έχεις δίκιο για όσα λες στο πρώτο κομμάτι είναι ότι διαβάζοντάς τα μου φάνηκαν πολύ δακρύβρεχτα για να τα γράφει ένας άντρας!!!! Σχεδόν ένιωσα την ανάγκη να σου στείλω χαρτομάντηλο!

Θα απομονώσω φράσεις σου που με εντυπωσίασαν και συμφωνώ απόλυτα:

"Για κάποιο ηλίθιο λόγο όμως κάνουμε λες και αν δεν κρατήσει 'για πάντα' τότε αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν 'ποτέ'".

Sooooo true!

"αν είναι εντάξει στην ιδέα ότι θα κοιμούνται και θα ξυπνούν δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο, ότι θα πρέπει να τον φροντίζουν όταν δεν είναι καλά εκείνος και ότι θα είναι εκτεθιμένοι στα χέρια του όταν δεν είναι καλά αυτοί".

(Αυτό ακριβώς είπα στην κολλητή μου/ανηψιά μου/του όταν αποφάσισα ότι θέλω να ζήσω για όλη μου τη ζωή με τον Δημήτρη μου. Οτι θέλω να ξυπνάω και να βλέπω αυτή τη φάτσα!!!).

"Αν πάλι μόνο ο ένας πίστεψε, μόνο ο ένας δόθηκε, προσπάθησε και πάλεψε, τότε η ευθύνη είναι σχεδόν πάντα αποκλειστικά δική του".

Πολλές φορές δεν είναι απόλυτα εμφανές στον ερωτευμένο ότι παλεύει μόνος του. Εγώ ποτέ όμως στις σχέσεις μου δεν κατηγόρησα αποκλειστικά τον άλλον για όσα έπαθα. Πάντα έβαζα και τον εαυτό μου στους φταίχτες γιατί εγώ είχα επιτρέψει/δεχτεί αυτή την συμπεριφορά. Είχα ψιλιαστεί ότι η κατάσταση είναι καταδικασμένη και συνέχισα, λες και είχα βάλει στοίχημα ότι ΕΓΩ θα αλλάξω αυτόν τον άνθρωπο. Ας πρόσεχα! Το θέμα είναι να το καταλαβαίνεις, αργά ή γρήγορα, και να προχωράς!

fevis είπε...

Διάβασα με προσοχή το ποστ σου, κυρίως γιατί από τότε που ήμουν στην φάση των σχέσεων μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά, πολλά χρόνια.. Προφανώς όμως, κάποια πράγματα παραμένουν κλασσικές, σταθερές αξίες στο πέρασμα του χρόνου...:-) Συμφωνώ λοιπόν πως υπάρχουν σχέσεις διάφορες και σχέσεις ζωής... Από τις διάφορες περνάμε όλοι και όλες σε κάποια φάση, ή και σε περισσότερες και λειτουργούν συνήθως σαν φροντηστήρια για να μαθαίνουμε τι μας αρέσει και τι όχι, τι ανεχόμαστε και τι όχι, τι θέλουμε πραγματικά και μέχρι που φτάνουν τα όρια μας... Έτσι, θεωρητικά τουλάχιστον, όταν βρεθεί στον δρόμο μας η σχέση ζωής θα είμαστε σε θέση να την ξεχωρίσουμε από μακριά και να την απολαύσουμε για την υπόλοιπη ζωή μας... Μόνο που, συχνά η θεωρία από την πράξη απέχουν μίλια... Ναυτικά..:-) Έτσι, πιστεύω πως η σχέση ζωής είναι και κάρμα, γραφτό, μοίρα, όπως θέλεις πέστο αλλά ταυτόχρονα είναι και θέμα τύχης, και κυρίως, θέμα σωστού timing... Δεν φτάνει δηλαδή να βρεθεί στον δρομο σου ο σωστός άνθρωπος... Πρέπει να βρεθεί την σωστή στιγμή που θα είσαι έτοιμη να τον υποδεχτείς και να τον εκτιμήσεις... Γιατί μπορεί αν έρθει μεν αλλά αν δεν είσαι σε σωστή φάση να προσπεράσει...Αν λοιπόν όλα αυτά συμβούν στο σωστό timing , τότε ναι, η σχέση ζωής μπορεί να κρατήσει και για πάντα.. Μην υποτιμάμε όμως το καλό, ή μάλλον το πολύ καλό σεξ... Γιατί μια σχέση ζωής πρέπει να έχει και αυτό, αλλιώς κάποια στιγμή θα βαλτώσει... Και θα εξελιχθεί σε φιλία και σε συγκατοίκηση και σε ένα σωρό άλλα πράγματα ( όπως αυτός ο περίφημος σεβασμός που ακούω συχνά από ζευγάρια και με πιάνει ναυτία) που όμως δεν θα είναι πια σχέση... Και από πείρα σου λέω - μια που έχω την τύχη να είμαι σε μια σχέση ζωής σχεδόν 20 χρόνια τώρα- πως οι σχέσεις πρέπει να παραμένουν γκομενικές for ever... Μπορεί να ζούμε κοινή ζωή, να ρουτινιάζουμε συχνά, να κάνουμε παιδιά και να χάνουμε που και που τον ερωτικό μας προσανατολισμό,μπορούμε επίσης (και πρέπει φυσικά) να θαυμάζουμε, να σεβόμαστε και να αγαπάμε τρελά τον άνθρωπο μας, την ημέρα όμως που θα πάψουμε να θυμόμαστε τι μας έφερε κοντά και τι μας πήρε το μυαλό σε πρώτη (και σε δεύτερη και σε τρίτη) φάση, δηλαδή το σούπερ ντούπερ σεξ, το παιχνίδι έχει χαθεί με γκολ από τα απαοδυτήρια... Αυτά και φιλιά πολλά...:-)

Μύθος είπε...

Φυσικά 23815,980370331178117692795214845
(και κάτι ψιλά)

(!)

Μιλ1 είπε...

Αντρούλη μου, Einstein μου εσύ!!! Δεν σας έλεγα εγώ; Την ξέρει τη ρίζα του 567200921!

Σμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμουτς!

Μιλ1 είπε...

Fevis μου,
I couldn't agree more (που λέει και η Ολίβια) για το θέμα του timing. Η σχέση ζωής μου το αποδεικνύει περίτρανα! Μετά από 7 χρόνια που ο ένας τριγυρνούσε στα πόδια του άλλου (είμασταν φίλοι σε κοινή παρέα) και πάντα και οι δύο είμασταν "αλλού", ξαφνικά βρεθήκαμε ταυτόχρονα free, στραπατσαρισμένοι από λάθος σχέσεις, πιο ώριμοι και κατασταλαγμένοι, πάθαμε crash και μπορέσαμε έτσι να εκτιμήσουμε αυτό που μας συμβαίνει...

Οι συμβουλές σου πάντως είναι καταπληκτικές και θα τις ακολουθούμε κατά γράμμα!

Φιλιά πολλά πολλά!

achilles p είπε...

1on Tha sou kano mynisi giati me ektheteis anepanorthota. Tha ta poume sto dikastirio, biatch!

2on Oso sigouros ime oti ine oreos o eggamos vios, allo toso ime sigouros oti ke to na ise aionios/-a bachelor ine episis oreo, exei ti goiteia tou, ine tromera endiaferousa zoi.
To pan ine, diladi, na ta exeis kala me ton eayto sou ke na ise isorropimenos/-i. Na kseris poios ise ke ti irthes na kaneis s' ayton ton planiti. An to deis ayto, tote i zoi sou apokta logiki ke synexeia ke pernas kala.

3on Oi gynekes sti Nea Yorki apo to 2001 eixan perasei s' ayto to stadio: Prota sex, aposyndedemeno apo sxeseis/kataktisi/ta'xoume etc. ke meta vlepoume an tha ta vroume. Os synithos, meta apo merika xronia, to fainomeno emfanizetai ke stin Ellada.

keep bloggin'

a

Μιλ1 είπε...

Αδέρφια στα δικαστήρια! Πολύ κοινότυπα ελληνικό, δε νομίζεις; χεχεχε!

Κι εσύ έχεις δίκιο (δεν χαλάω χατήρια σ' αυτό το blog). Το παν είναι να ξέρεις τι θέλεις από τη ζωή σου και να το κυνηγάς. Και αυτό είναι που λέω ουσιαστικά: Μην κάνεις το λάθος να θέλεις σχέση και να "χρησιμοποιήσεις" ένα one night stand για να την αποκτήσεις! Θα δανειστώ τη φράση του Μάνου "Εμείς οι άνδρες είμαστε επιφανειακά (απλοϊκα) όντα... εσείς είστε σύνθετα". Ο άντρας βλέπει το O.N.S. σαν ένα Ο.Ν.S., ενώ η γυναίκα το βλέπει σαν τον δαιμόνιο τρόπο να αρχίσει μια σχέση. ("ας κάνουμε ένα Ο.Ν.S. και θα σου πω εγώ αν θα ξεκολήσει μετά").

See u in court! Smats!

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Kαλώς σας βρήκα!!Πολύ μου άρεσε το κείμενό σας:)Αρκετά δυναμικό και σαν τα λόγια μιας καλής μου φίλης που ακριβώς έτσι μου τα είπε στα μέσα της χρονιάς όταν αντιμετώπιζα προβλήματα με τις δικές μου ρίζες:)..Καλό βράδυ!Χεράκια αγκαλιές!!

Μιλ1 είπε...

My dear Μίου-Ποποφωτίτσα (καλά, τι τέλειο όνομα!) καλώς μας ήρθες!

Μάθε λοιπόν τους κανόνες αυτού του blog:
-Απαγορεύεται αυστηρά ο πληθυντικός!!!
-Απαγορεύεται αυστηρά να μην ξαναπεράσεις!

Φιλιά!

Φωτεινή Κανάκη είπε...

Ευχαριστω για το όνομα!!Και συμφωνώ απόλυτα με τους όρους!!!χαχα:))Καλό βράδυ καλή μου Milena!!!

Μαρία Έλενα είπε...

Καλημέρα Μιλένα
Όμορφο κειμενο
Φιλάκια ...

Μιλ1 είπε...

Γεια σου Μαρία Ελενα!
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Φιλάκια

gatti είπε...

Πραγματικά γράφεις πολύ όμορφα! Χαραμιζόσουν εκεί... Ξέρεις πού...
Μην κοιτάς πίσω, μόνο μπροστά!!!

Να είσαι καλά, Μιλενάκι μου!

:****

Μιλ1 είπε...

Gatti! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που σε βλέπω εδώ!

Ξέρω, πως δεν ξέρω...
Ελπίζω τώρα που βγήκα στον πηγαιμό για την αγορά εργασίας να καταφέρω να αναγνωριστώ! Χαχαχαχαχα!!!!!!

Φιλάκια πολλά πολλά πολλά!

φάβα είπε...

Hi! Ηρθα κ εγω και επεσα στα δυσκολα κατευθειαν, χοχο :)

well, εγω να προσθεσω οτι παρατηρω πλεον πως το κουραζουν πολυ το θεμα...

αν αγαπας κ περνας καλα μενεις, αν οχι φευγεις..
(αμ δε φευγουν..)

φιλακιαααα

Μιλ1 είπε...

Αγαπημένη μου Φάβα (τώρα που το σκέφτομαι έχω καιρό να φτιάξω...)

Μ' αρέσει που τα λες απλά...
Δεν είναι πάντα έτσι, αλλά ακόμα και όταν είναι έχουμε την τάση να τα περιπλέκουμε. Δεν "ακούμε" τι μας λέει ο άλλος αλλά προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τις κινήσεις ή τα λόγια του πείθοντας τον εαυτό μας ότι πίσω από αυτό που λέει κρύβεται κάτι άλλο πιο περίπλοκο και πιο βολικό από την αλήθεια....

Να μας ξανάρθεις!

φάβα είπε...

απιστευτα ευστοχο αυτο που ειπες!!

φιλακια!

ps. Πωπω και εγω εχω πολυ καιρο να φτιαξω :)

DaisyCrazy είπε...

φοβερό ποστ!
συμφωνώ σε όλα όσα λες εκτός απ’το παρθένα στα 35... η κολλητή μου είναι και έχει σκοπό να μείνει μέχρι να παντρευτεί :)
καλώς σε βρήκα!

Μιλ1 είπε...

Dorothea!!! Welcome to my blog!

Χαίρομαι που συμφωνείς!
Οσο για την φίλη σου ΟΚ, αλλά δεν παύει να είναι σπάνιο φαινόμενο!!!! Εγώ ξέρω μια κοπέλα που "άντεξε" μέχρι τα 29 (ουάου). Μέχρι τότε δεν είχε βρει κανέναν που να την εξιτάρει και δεν ήθελε να το κάνει απλά για να το κάνει! Απόψεις είναι αυτές... Το γεγονός είναι ότι τώρα του δίνει και καταλαβαίνει!!!!

Φιλάκια!
Να μας ξανάρθεις!

N. είπε...

Ένιωσα σαν να μιλούσες σε μένα...
Κάποιος που ορκιζόταν ότι είμαι η γυναίκα της ζωής του με αφησε να φύγω οπότε.. έχεις δίκιο..
Υπέροχο κείμενο...
Και πρέπει να αγοράσω αυτο το βιβλίο for future reference :)

Πρέπει να πω όμως ότι απο μικρή αντιπαθούσα τα νυφικά και τα μωρά μου προκαλούν τρόμο. Και το λέω πολυ ειλικρινά. Απο μικρή έλεγα ότι θα γίνω διάσημη, πετυχημένη, ότι θα ζήσω στο εξωτερικό και διαφορες μαλακιούλες αλλά παιδιά και σκυλιά και σύζυγο..ποτέ των ποτών δεν ανέφερα..!Οπότε εικάζω ότι υπαρχουν εκει έξω γυναίκες που όντως δεν τους ενδιαφέρει ο γάμος και το θέμα μωρό τις φρικάρει! Βέβαια είμαι μικρή, μεγαλώνοντας μπορώ πάντα να αλλάξω άποψη :P

Μιλ1 είπε...

Ν.
Καλώς μας ήρθες!

Δεν χαίρομαι που ένιωσες σαν να μιλάω σε σένα, αλλά εύχομαι σύντομα να ανακαλύψεις μέσα στο πλήθος εκείνον τον ένα και μοναδικό!

Δεν έχει σημασία αν σου αρέσουν οι γάμοι και τα παιδιά ή όχι. Σημασία έχει η συντροφικότητα. Να είστε καλά μαζί...

Μιλ1 είπε...

N.!

Μήπως δεν έχεις ενεργοποιήσει τα σχόλια στο blog σου?
Γιατί δεν καταφέρνω να αφήσω σχόλιο;
Και το λάτρεψα το "Ανακωχή"... :-(

Φιλιά!